Önceki gece 6 şehit vardı, dün gazetelere baktım…
Sabah:
“6 şehit” haberi en dipte üç sütun… Manşette “Cumhurbaşkanı için onun kadar hümanistini görmedim diyen Zerrin Özer sözümün eriyim dedi…”
Milliyet:
En alt sağ köşede üç sütun…
Hürriyet:
Dipte, sol köşede iki sütun… Manşette “Çikolata devinde aile kavgası…”
Yeni Şafak:
İki sütun…
Star:
En altta iki sütun… “Diktaya karşı başkanlık” kafada…
Akşam:
En dipte üç sütun… Manşette “Ham çökelek…”
Güneş:
Birinci sayfada hiç yok… Tepede “Hande evleniyor…”
*
(Çıkıp “Geç saatti, baskıya yetişmedi, zart zurt” derlerse, Sözcü’de sekiz
sütun, şehitlerin resimleriyle yarım sayfaydı…)
*
Şehit tabutlarına alışıldı çünkü…
Sıradan sayılır…
*
Hatırlar mısınız bilmiyorum:
– Git-gel, İmralı ile anlaştılar…
– Dolmabahçe’de Öcalan’ın yazmış olduğu metin AKP ve HDPpolitikacılarının katılımı ile açıklandı…
– Genel ifadeler kullanılıyordu ama altında; yeni anayasa yapılırken özerk bölge, PKK ve Apo’ya af, karşılığında “başkanlık” vardı…
– Kandil’in anlaşmayı yeterince açık bulmadığı ve kabul etmediği haberleri geldi…
– 17 Mart’ta Selahattin Demirtaş zırt diye “Seni Başkan yaptırmayacağız”dedi…
– Plan suya düşünce Cumhurbaşkanı birkaç gün bekleyip 21 Mart’ta“Dolmabahçe mutabakatından haberim yoktu” dedi…
– Bülent Arınç “Nasıl yoktu, birlikte konuştuk ya” dedi…
– Yalçın Akdoğan tüm olanları “Açılım, seni başkan yaptırmayacağız sözü ile bitti…” diyerek özetledi…
Ve tabutlar gelmeye başladı…
*
Sebebini görmüyorsun, bari tabutun kendisini gör…
Nasıl milletsin?..
Kaldır başını bir sor:
“Bu tabutlar nereden geliyor?..”