Gecekondu uyuma Angara’ya sahip çık!..

33 yıldır Ankara’da yaşıyorum. Yarı Angaralı sayılırım artık. Neredeyse şu andaki ömrümün yarısından fazlası Angara’da geçti. Deniz memleketinde doğdum büyüdüm. Denizsiz bir memlekette yaşamayı imkânsız görürdüm. “Doğduğun yer değil doyduğun yer” demişler ya! Öyle de değil… Angara için hiç geçerli değil… Üniversite yıllarından itibaren çok çabuk alıştım Angara’ya. Anadolu’nun her köşesinden insana rastlarsınız buralarda. Ama Angaralılar o kadar sıcak ve samimilerdir ki Mersinlisi de Trabzonlusu da Ağrılısı da Aydınlısı da Antalyalısı da dakikasında Angaralı olup çıkar. Abidinpaşalıya, Cebeciliye, Hamamönülüye hatta Sincanlıya bile pabuç bırakmayacak kadar Angaralı oluverirsiniz. Doğdunuz topraklara hiç hasretlik çekmezsiniz. 3 gün dışarıda kalsanız Angara’ya dönüşü özlersiniz.

Bana sorarsanız; Gazi Mustafa Kemal Atatürk de Angara doğma büyümelidir. Her sokağında buram buram Atatürk, Türk’ün atası kokar. Hacı Bayram Veli hazretlerinin manevi gölgesinde yaşarsınız.

Yalnızca Türkiye Cumhuriyeti’nin değil bir zamanlar huzurun da başkentiydi Angara. “Türkiye’nin en güvenilir şehri” derdik. Bu özelliğini sadece very important personların (VİP) Angara’da yaşaması ve ikamet etmesinden değil yukarıda sıraladığım manevi iklimin sağladığı birlik ve beraberlikten alırdı. Çankaya Köşkü, TBMM, Anıtkabir ve Hacı Bayram Veli Hazretlerinin türbesi… “En güvenilir şehir olmak için başka neye gerek var ki” derdik!… O Hacı Bayram’da kılınan sabah namazları… Her namazın ardından Mustafa Kemal, silah arkadaşları ve tüm şehitler için yapılan dualar… Oracıktan iniverirseniz ilk Meclis’in bulunduğu yere. Huzur bulursunuz, gurur içinde dim dik yürürsünüz. Ulusun o rampasından inip de Angara Seymeni gibi sekmeyen var mıdır ki?..

Tılsımı bozuldu son yıllarda Angara’nın…

Önce Ulus Meydanı’ndaki Angara ile özdeşleşmiş Atatürk’ün at üstündeki o muhteşem heykelini kararttılar. Bakımsız bıraktılar. Çürümeye terk ettiler. Gazi’nin Türk milletine miras bıraktığı Atatürk Orman Çiftliği’ni önce mezbelelik haline getirdiler sonra tarumar edip yok ettiler… Merkez Bankası’nı henüz İstanbul’a taşıyamadılar ama Çankaya Köşkü’nü boşalttılar. Saltanatı yıkan, Türk milletine Cumhuriyeti armağan eden Başbuğ Atatürk’ün Angarası’na saray diktiler. Sıra “yeni Anayasa” ile birlikte kurulması planlanan Selefi rejime geldi. Birinci, ikinci Meclis binalarının da AVM olacağı günlere doğru süratle gidiyoruz. Bir gün PKK’nın saldırısı sonucunda patlatılan Anıtkabir’in yerine Abdülvahhab’ın heykeli dikilirse hiç şaşırmam!.. Ankara Büyükşehir Belediyesi de Hacı Bayram’ın bulunduğu mekanın altını kaza kaza bitiremedi. Hâlâ ne arıyorlarsa!.. Ne dilim ne elim varıyor o mübarek zatın yattığı yer için bir şeyler yazmaya…

Peş peşe bombaların patlaması, yüzlerce yurttaşın can vermesi hiç rastlantı değil Angara’da. Türkiye’yi yıldırıp teslim almanın ilk şartı Angara’yı-Angara’lıları tamamen yıldırıp teslim almaktan geçer. Bunu tarihten aldıkları acı dersten dolayı çok iyi biliyorlar.

İki gündür Angara’nın caddelerinde, sokaklarında alış veriş merkezlerinde dolaşıyorum. Düşmanları sevindiren bir karanlık, ürkeklik çökmüş memleketimin üstüne. Her yer bomboş… Biliyorum; ateş düştüğü yeri yakar. Fakat, kabullenemiyorum ve asla kabul etmeyeceğim. Hacı Bayram’da namaz kılacağım. Ulus’ta alış veriş edeceğim. Sakarya’da çayımı içeceğim. Kale’de Angara döneri yiyeceğim. Yüksel’de bizim yaramaz çocuklarla türkü söyleyeceğim. Kızılay’da volta atacağım. Gelen misafirlerimin hepsini Anıtkabir’e ziyarete götürmeye devam edeceğim. Sonra Çankaya Köşkü’ne çıkartıp “bakın burası Cumhurbaşkanlığı Köşkü” diye avaz avaz bağırmaya devam edeceğim. AOÇ’nin dibinde bırakılan kokoreççilerden gece ziyafetleri çekmeyi sürdüreceğim. Sincan’a metro ile gidip, “En kral Angaralı benim” diye nara atıp, racon keseceğim.

Eyy!..

Angaralı Turgut,

Oğuz Yılmaz,

Hüseyin Kağıt,

Angaralı Yasin,

Çubuklu Yaşar,

Başkentli Resul,

Özümüzün Angaralı Seymenleri…

Nerelerdesiniz?..

Eyy Gecekondu!.. Uyuma Angara’ya sahip çık.

Bendeniz, Angara’nın Dikmen’indenim…

Keklikpınarı’nda (Bilmeyenler varsa; Atatürk’ün Angara’ya geldiğinde karşılanan yer-aht-) çeşmeler hâlâ gürül gürül akıyor…