Kıraç: ATATÜRK TÜRKİYESİ İSTİYORUM

Ünlü rockçı Kıraç “Beni en çok üzen, ülkede bir konser yapamıyorsun. Geçen sene bizim 50 konserin yarısı iptal oldu” dedi

Ben onun en sevdiğim şarkısıyla evlendim. “Endamın Yeter, Gözlerin Yeter…”
Bugün yeni kuşak “endam” ne demek biliyor mu, emin değilim ! Ama Kıraç’ı çok özlemişim.
Bir şarkıcı ile değil bir toplum bilimciyle konuşur gibiydim.
Kıraç’ın son single şarkısı Yolun Sonu çok sevildi.
Yakında bir single daha çıkacak, bir video klip hazırlığındalar.
“Yorulduk” diyor Kıraç, “bu inatlaşma, bu kutuplaşma bitirdi bizi”.
“Konuşmamız lazım, başka yolu yok….”

Özlem Gürses: Son sing­le çok gü­zel; Yo­lun So­nu. Şar­kı bir aş­kı an­la­tı­yor ama ben Tür­ki­ye için so­ra­yım, sen­ce gel­dik mi yo­lun so­nu­na ?
Kıraç: Bun­dan yıl­lar ön­ce de­miş­tim ki “Tür­ki­ye şe­la­le­den yu­var­la­na­ca­k”. Tür­ki­ye ba­na gö­re uçu­rum­dan yu­var­lan­dı, şe­la­le­den de düş­tü.
Bu­na rağ­men, ben Türk in­sa­nı­nın bir po­tan­si­ye­li ol­du­ğu­nu dü­şü­nü­yo­rum.
ÖG : Ya­ni top­lum si­ya­se­tin çok ile­ri­sin­de mi di­yor­sun ?
K : Biz ne ka­dar ken­di hal­kı­mı­zı çok eleş­tir­sek de, ca­hil de­sek de bu top­lu­mun bin­ler­ce yıl­lık bir bi­ri­ki­mi var.
Ön­se­zi­le­ri­nin kuv­vet­li ol­du­ğu­nu ve si­ya­se­tin çok üze­rin­de ol­du­ğu­nu dü­şü­nü­yo­rum.
Bi­zi kur­ta­ra­cak olan da bu­dur.
ÖG : Ümit­li­sin ya­ni ?
K : İs­ta­tis­tik­sel ola­rak Türk­ler bin­ler­ce yıl­dır sü­rek­li yok ol­ma aşa­ma­sı­na gel­miş­ler ama bu top­lu­mun içe­ri­sin­de­ki, bi­zim al­gı­la­ya­ma­dı­ğı­mız di­na­mik ken­di­ni bir şe­kil­de gös­te­rir.
Bir Cem Ka­ra­ca şar­kı­sıy­la bu­nu an­lat­ma­ya ça­lı­şa­yım : yüz­bin ke­re töv­be eder, yi­ne şa­rap içe­riz biz !
Bi­raz­cık bir ne­fes al­ma­mız ge­re­ki­yor bel­ki ama mut­la­ka ken­di yo­lu­mu­zu bu­la­ca­ğız.
ÖG : Ne öğ­ren­dik bu ge­çen sü­reç­te sen­ce ?
BK : Çok ön­ce­le­re git­me­miz ge­re­ki­yor bu­nun ya­nı­tı için. Yurt­se­ver­le­ri, ay­dın in­san­la­rı, 1960’lı yıl­lar­dan iti­ba­ren bi­linç­li ola­rak böl­dük­le­ri­ni dü­şü­nü­yo­rum ben.
Bir şar­kı­cı­dan bun­la­rı duy­mak bi­raz id­di­alı ola­bi­lir ama !
Ben bu­nu da­ha ön­ce de söy­le­dim “A­ta­tür­k’­ün öl­dü­ğü gün Tür­ki­ye ba­ğım­sız­lı­ğı­nı yi­tir­miş­tir.”
On­dan son­ra da Tür­ki­ye’de­ki sol ve sağ bir­bi­ri ile ko­nu­şa­maz ha­le gel­di.
Ön­ce De­ni­z’­le­rin ida­mı, son­ra 80’li yıl­lar­da dar­be ve uy­gu­la­ma­la­rı ile o ay­dın­lık genç­lik ve kad­ro­lar yok edil­di.
ÖG : Sen o ta­rih­ler­de ner­de­sin Kı­raç ?
K : Ben Ma­ra­ş’­ta­yım. 72’de doğ­dum, 78 Ma­raş olay­la­rı­nı ya­şa­dım, dar­be­de 8 ya­şın­day­dım.
Ma­raş Olay­la­rı ha­tır­lan­ma­ya­cak bir şey de­ğil­di za­ten ! So­kak­ta oyun oy­nu­yor­duk. Si­lah­la­rın pat­la­dı­ğı anı ha­tır­lı­yo­rum ben. Hiç kork­ma­mış­tık, bu önem­li bir şey­dir.
ÖG : Ni­ye kork­ma­dı­nız?
K : Kor­ku­yu bil­mi­yor­duk çün­kü ! Onun si­lah ol­du­ğu­nu dü­şün­mü­yor­duk, he­li­kop­ter fi­lan ge­çi­yor sa­nı­yor­duk.
Bu çok önem­li­dir be­nim ha­ya­tım­da, şu an sa­ni­ye sa­ni­ye ha­tır­lı­yo­rum bak. An­ne­ler ba­ba­lar ço­cuk­la­rı­nı kor­kuy­la al­dı­lar, on­la­rın göz­le­rin­de­ki kor­ku­dan biz an­la­dık du­ru­mu.
ÖG : Res­mi ta­ri­hin dı­şın­da­ki Tür­ki­ye’yi ne­re­de öğ­ren­din sen? Ev mi, li­se mi, so­kak­lar mı?
K : Sol dü­şün­ce­nin ağır bas­tı­. Has­köy Li­se­si’n­de oku­dum. Ora­da ül­ke ger­çeğiyle ta­nış­tım.

ATATÜRK TÜRKİYESİ İSTİYORUM

ÖG : Sen bu ül­ke­nin ne­si­ni se­vi­yor­sun Kı­raç?
K : An­ne­yi sev­mek gi­bi se­vi­yo­rum ben Ana­do­lu’yu. Ko­şul­suz. Baş­ka ne­den­le­rim de var ta­bi. Ben Ata­tür­k’­ün de­di­ği gi­bi Türk­le­rin en aşa­ğı 7000 yıl­dır Ana­do­lu’da ol­du­ğu­nu dü­şü­nü­yo­rum.
Ben Türk in­sa­nı­nın, Türk­le­rin, dün­ya­yı ay­dın­la­tan gü­neş ol­du­ğu­nu bi­li­yo­rum.
Dün­ya­yı ay­dın­la­tan gü­neş, dün­ya­ya me­de­ni­ye­ti ge­ti­ren ül­ke­dir, Türk­ler ve Tür­ki­ye.
ÖG : Or­dan bu nok­ta­ya na­sıl gel­dik pe­ki sen­ce?
K : Türk­ler, yal­nız­ca bir ır­ka in­di­ri­le­me­ye­cek bir me­de­ni­yet ve kül­tü­rün adı­dır. Bu an­la­şı­lır­sa Tür­ki­ye’de­ki ba­zı etik tar­tış­ma­lar da or­ta­dan kal­kar. Ata­türk bun­la­rın pe­şin­dey­di.
Ba­tı’nın bu top­rak­lar­dan Türk­le­ri at­mak için han­gi oyun­la­rı tez­gah­la­dı­ğı­nı o ka­dar iyi bi­li­yor­du ki Ata­türk.
ÖG : Ta­rih bi­le ko­nu­şa­maz ol­duk.
K : Ko­nuş­ma­mız la­zım. Bir­bi­ri­miz­le ko­nuş­mak zo­run­da­yız, nef­ret et­sek de bir­bi­ri­miz­le ko­nuş­mak zo­run­da­yız.
ÖG : Se­nin is­te­di­ğin na­sıl bir ül­ke ?
K : Ata­tür­k’­ün Tür­ki­ye­si.
Ben CHP için­de­ki­le­rin bi­le tar­tış­ma­ya aç­tı­ğı 1930’lu yıl­la­rın ay­dın­lık Tür­ki­ye’si­ni is­ti­yo­rum.

TÜRK ORDUSU SAVAŞI KAYBETTİ

Oy­sa bir ül­ke­de en önem­li 3 mes­lek öğ­ret­men, po­lis ve yar­gı per­so­ne­li ol­ma­lı­dır. Bu iş­ler­le uğ­ra­şan in­san­la­rın pa­muk­la­ra sa­rı­lıp, çok cid­di ma­aş­lar al­ma­sı ge­rek.
Tür­ki­ye si­ya­si ola­rak da, eko­no­mik ve as­ke­ri ola­rak da ta­ma­men Ba­tı’ya ba­ğım­lı.
Şu an­ki, şu gün­kü so­ru­nu­muz bu.
ÖG : Bir ba­ğım­sız­lık so­ru­nu ya­ni…
K : Tür­ki­ye 90’la­rın so­nun­da Ame­ri­ka’dan kur­tu­la­bi­le­ce­ği­ni dü­şün­dü. “NA­TO’nun dı­şın­da ola­bi­lir mi­yim?” di­yen bir or­du var­dı.
Or­du­nun ba­şı­na ne gel­di­ği­ni gör­dük. Türk Or­du­su o sa­va­şı kay­bet­ti.

41
FB’Lİ OLDUĞUM İÇİN GURURLUYUM

Beni en çok üzen, ülkede bir konser yapamıyorsun. Geçen sene bizim 50 konserin yarısı iptal oldu. Güvenlik, terör.
ÖG : FB ile aran nasıl ?
K : Çok iyi. Hele 3 Temmuz’dan sonra FB’li olduğum için o kadar gurur duydum ki ! “Burası Cumhuriyet’in kalesidir, burası Atatürk’ün kulübüdür, yıktırtmam”
dedi Aziz Yıldırım. Kim diyebildi bunu başka ? Bu yeter benim için.

MÜZİK SEKTÖRÜNÜN BİTTİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM

ÖG : Mü­zik sek­tö­rü bit­ti de­ni­li­yor…
K : Bit­ti evet, mü­zik sek­tö­rü ya­şa­mı­yor ar­tık.
Tür­ki­ye’nin sos­yo­kül­tü­rel ya­pı­sı 80’ler­le bir­lik­te dar­ma­da­ğın edil­di. Biz ne ol­du­ğu­mu­zu unut­tuk şu an !
İn­san­la­rın bir­bi­ri­ne ve sis­te­me gü­ve­ni kal­ma­dı. Her­kes bir an ön­ce pa­ra­yı bu­lup yırt­ma pe­şin­de.
ÖG : Pe­ki se­nin mü­zi­ği­nin bu ye­ni ku­şak­ta bir kar­şı­lı­ğı var mı ?
K : Bü­tün dün­ya­da mü­zik­te bu kriz var. Ro­ger Wa­ters ge­çen­ler­de ay­nı der­di söy­le­miş; “Çev­rem­de­ki mü­zis­yen­le­re ba­kı­yo­rum, in­san­lar kor­ku­dan yap­mak is­te­dik­le­ri şar­kı­yı ya­pa­mı­yor­la­r” di­yor.
ÖG : Ni­ye kor­ku­yor­lar ?
K : Dün­ya­da dev­let­ler var, bun­lar bir­bi­riy­le sa­va­şı­yor fi­lan ya… Ama bir­bi­riy­le pek iyi an­la­şan bir ya­pı da var. Bun­lar kim ? Ser­ma­ye.

Özlem Gürses/Sözcü